Om door een niet-Spanjaard gemaakt te zijn is dat gene slechte paella…dat waren zijn woorden na zijn optreden.
De plaatselijke bibliotheek van Denderleeuw had, een kleine dertig jaar geleden, het idee om een Spaanse avond te organiseren. Wannes zou met zijn flamenco-programma optreden en wij mochten als cateraar zorgen voor de paella.
 Ik kende op dat moment Wannes enkel van zijn klassiekers en zijn bijdrage aan bvb. het zwarte goud.
Het optreden was grandioos, alhoewel de mix van etende en drinkende mensen en een flamenco avond niet door iedereen gesmaakt werd. Je kon ze geen ongelijk geven maar net door die combinatie had de avond volgens mij nog net iets meer de uitstraling van een Andalousische kroeg.
Dat werd mijn eerste kennismaking met Wannes. Riders moesten nog uitgevonden worden en Wannes zat zich met zijn gezelschap voor te bereiden naast onze keuken in een voormalig klaslokaal.
Na het optreden aten hij en zijn muzikanten ook daar de reeds eerder geprezen paella…
Wij waren fier als een gieter, niet zozeer over het compliment, maar dat Wannes toch maar even bij ons in de keuken zat….
Jaren later, 15 schat ik, werd ik door Herman De Wit, bezieler van ’t kliekske, gevraagd om de catering te verzorgen voor een 200-tal cursisten. Op het einde van de maand augustus, in Gooik,  volgden ze een meerdaagse stage, waarbij ze  zich verdiepten in het bespelen en maken van traditionele muziekinstrumenten, doedelzak, draailier enz..
Ook het leren zingen van traditionele nummers stond op het programma, met als lesgever…Wannes.
Iedere dag was het een drukte van jewelste aan de selfservice en ik denk, veeleer om aan de drukte te ontsnappen dan zich te goed te voelen om samen met de cursisten te eten, kwam Wannes tweemaal per dag zijn maaltijd halen bij ons in de keuken.
Ook toen geen sprake van capsones of riders, Wannes at wat er die dag gemaakt werd voor de cursisten en genoot van de rust van de grote refter in het buurthuis. Op zijn eentje…
Ik mocht dit ritueel een paar jaar als bevoorrechte toeschouwer gadeslaan tot hij te zwak werd om deze lessen te blijven geven….
Zijn opvolger, ook niet de minste, Bram Vermeulen kon het helaas ook maar een paar jaar begeleiden.
Beide grootmeesters zijn spijtig genoeg al te lang niet meer onder ons, de herinneringen vervagen niet….

Patrick