Zeggen dat Wannes Van de Velde een « gewone volksjongen » is, zoals sommige confraters de uitdrukking in de pen nemen, zal bij Wannes zelf wel in goede aarde vallen omdat hij zich te midden van het volkse volk heeft ingeplant en nergens anders wil gedijen, maar het klopt niet. Weinig artiesten zingen met de kennis van zaken die Van de Velde bezit.
Hij had zich als enige Vlaamse straatzanger voor zijn repertoire-keuze kunnen beperken tot wat in twee tot drie voor de hand liggende liederenbundels staat, zijn succes zou directer zijn. Maar Wannes heeft auteurs opgedolven die al lang » definitief » vergeten waren. Mannen als Jef Sadones, Dré De Weerdt, Petrus de Winter. Hun namen krijgen weer klank (weerklank) door de mondelinge overlevering van Wannes die met onfeilbaar goede smaak, huiveringwekkend werk uit de negentiende eeuw in volle atoomtijdperk eindelijk glans geeft Zo hoeft er niet langer meer gediscussieerd te worden over de vraag, of Wannes er al dan niet goed aan doet in het (Antwerps) dialect te zingen.
Wij kunnen eens en voorgoed het bijbels schouderophalen citeren » Zij hebben oren en horen niets ». Wie iet of wat kan luisteren wéét dat Wannes alleen in het dialect zingen kan. Het zou juist lachwekkend onecht zijn wanneer hij die rauwe, in het dialect geschreven balladen, in een glashelder Nederlands ging vertolken. Wie dat niet begrijpen kan, wie het onderscheid niet weet te maken tussen oorspronkelijke taal en plat- commercieel dialect, die moet verder watten in zijn oren steken als Wannes zijn stem verheft.

Over een maand ongeveer verschijnt de derde langspeler waarin Van de Velde ouwe kerstliedjes en driekoningenliederen plus verhuisballaden zingt. Maar dan weer niet het gemakkelijke stillenacht-repertoire, maar « zang en klank » uit de tijd toen kerstmis nog als een gezond heidens feest werd beleefd.
Wij zijn er uitermate trots op dat Wannes Van de Velde deel uitmaakt van de Supervagant-show die deze week van start gaat en gedurende drie weken het Vlaamse land doorkruisen zal.

Wannes met blazeveer, zangeres Annie Van Bruggen, Bernard van Lent, accordeon, Walter Heynen, fluit.

Magazine De Post
22 oktober 1967