Samen met Wannes Van de Velde nam Roland in 2000 het album De nomaden van de muziek op, ook de naam van hun gezamenlijke tournee.
ROLAND: "Weinige mensen weten het wellicht, maar Wannes kwam eigenlijk uit de oude, traditionele dixieland: ik herinner me
nog een vroege editie van Jazz Bilzen waar hij banjo speelde in een jazzorkest. In Andalusië was hij dan weer een gereputeerde flamencogitarist, die hoger aangeschreven stond dan sommigen van zijn Spaanse collegas. Een creatieve duizendpoot, jawel. Vóór hij met zijn Antwerpse repertoire naar buiten kwam, vroeg hij me: Jij komt toch uit Boom? Kun jij dat niet zingen? Goed, Wannes zong in de volkstaal, maar bekrompen was hij zeker niet. Hij was een echte wereldburger en kon zich enorm opwinden over het onrecht in de wereld. Vaak werd hij dan zo kwaad dat hij er een rooie kop van kreeg."

"Het eerste wat hij me opdroeg te leren, was As Time Goes By , uit de film Casablanca . Er zaten moeilijke jazzakkoorden in, die ik dus snel onder de knie moest zien te krijgen. Dat was mijn toegangsexamen (gniffelt) . Maar het was een goeie leerschool. Wannes gaf les aan de Studio Herman Teirlinck en daar gedroeg hij zich een beetje naar: hij was de meester, ik de stagiair. Daar bedoel ik niets negatiefs mee, maar hij bepaalde wél het repertoire, wilde ieder detail onder controle hebben. Zo stond hij erop Blue Jeans van Dr Hook op te nemen. Rare keuze, toch? Eerst dacht ik dat het een grap was. Maar Wannes was ook zeer erudiet, en een persoonlijkheid zoals er in Vlaanderen niet veel rondliepen. Daar ging je niet tegenin. Op intellectueel vlak had hij de overhand, dus kroop ik in mijn schulp. Als ik met iemand samenwerk, vloeien onze werelden doorgaans samen, maar met Wannes gebeurde dat niet echt. Ook al waren er raakpunten, we bleven elk op onze eigen planeet."

Link Spotify

Copyright © 2015 Roularta Media Group. Alle rechten voorbehouden