Laten we maar eerlijk zijn, de Belgen vinden ons Hollanders uit het noordwesten hooghartig en hovaardig. En loten we nóg eerlijker zijn: dat zijn we ook. Wij boven de grote rivieren menen dat Belgen geen autowegen kunnen bouwen, geen belasting willen betalen, hun land ontsieren met eindeloze lintbebouwing en al te vaak tussen twee taalstoelen in gaan zitten. En veel Belgen geven ons gelijk ook, alleen vinden ze dat wij dat niet mogen zeggen.
Ook van het Vlaamse lied hebben de meeste Nederlanders geen hoge hoed op, maar dat hebben de Belgen zeker aan zichzelf te danken want hun export beperkte zich tot voor kort tot "een wipneus en een kersemond” of “een klein eindje verder was weer een café” en het tijdperk van Gezelle, René De Clercq en Emiel Hullebroeck, ligt al te dik onder het stof der uren, dagen, maanden, jaren….
Maar daar kwam Wannes van de Velde de grens over. Compleet met onverstaanbaar Antwerps accent (want wie weet er ten onzent bijvoorbeeld wat “Jef heeft me 'n sjiek gerefuseerd” betekent? en met een repertoire van onverbloemde teksten waarover alle gefrustreerde hun hoofd schudden.

En waarom accepteren we Wannes dan wel? Waarschijnlijk omdat Wannes (het hoge woord moet er maar meteen uit) een kunstenaar is. Geen boniseur van de Brusselse kermis, maar een schatgravertje naar de wortels Van het volkslied. Het volkslied dat in alle Vlaanderens gebloeid heeft als de felle brem achter Deurne of Sint Job in 't Goor.
Bij zijn eerste plaat zei ik “hé” bij z'n tweede was dat al “há” en deze derde bracht mij zelfs tot een aarzelend “hoera!”.
Voor mij is Wannes soms de Béranger en soms de Aristide Bruant van Groot Nederland. Er schuilt ongetwijfeld iets van Pallieter onder zijn pet, maar gelukkig zonder de aanstellerij van Felix Timmermans.
En ondanks z'n tongval is Wannes geen Vlaming. Want echte troubadours zijn veel te zwerverig om aan een nationaliteit gebonden te :zijn. Of hij nu met de heksen, met Roze of met de bulten danst, Wannes heeft er plezier in en dát hoor je.
(Emst van Altena)

In ons mooi oud Vlaams verdwijnt het ene woord na het ander, en onze tooi wordt er niet mooier maar wel armer op. Straks moeten we al die typische Vlaamse woorden beginnen verzamelen, als antiek.
Maar als we de hele dag ABN hebben gehoord, zijn we blij thuis eens lekker onze eigen taal te kunnen spreken. Alsof we wekenlang Chinees en Italiaans hebben gegeten in een restaurant, en nu thuis weer rodekool met boerenworst kunnen krijgen.
We verlangen ernaar, we snakken ernaar, en dat verklaart het succes van Wannes van de Velde, die oude en nieuwe Vlaamse liedjes zingt, in het dialekt. Het volk hangt aan zijn lippen, het volk koopt zijn platen en luistert met welbehagen naar “Jef heef me zijn sjiek gerefuseerd”.
Ze zijn op de radio en op TV gekomen, zijn liedjes, en het was een verademing. We hebben meteen gedacht: goddank, ons oud schoon Vlaams is nog steeds niet dood.
Ik weet dat ge me zult antwoorden : Wat moeten we dan doen, verder in Gents en Antwerps en Brugs dialect blijven spreken en elkaar niet verstaan ?
Nu ja, niet verstaan, dat is toch ook overdreven, nietwaar. Toen Stijn Streuvels in Nederland een grote literaire prijs in ontvangst moest nemen, dankte hij in het Westvlaams en was er iemand die kon zeggen: Ik heb hem niet begrepen?
Laten we spreken en schrijven en zingen in een doodgewoon Vlaams - nu ja,  een levend gewoon Vlaams - zoals Wannes van de Velde het doet, met woorden die niet mogen verloren gaan ...
Het ABN kan er alleen maar bij winnen, en rijker worden.
(L. P. Boon)