Als fotografe werd Hilde Van Gestel steeds aangetrokken door de Antwerpse haven en de grote schepen met hun sfeer van ongekende einders.

Wannes Van de Velde, zelf een monument van de havenstad, liet zich door de kleurengloed van foto's dichterlijk inspireren.
Hij neemt ons mee naar overzeese gebieden, antieke havens en een bonte waaier van bestemmingen. Daarbij weet hij beter dan wie ook een representatief beeld te schetsen van het havenkwartier en haar uitgesproken charmes.

De Antwerpse zanger Wannes Van de Velde schrijft gedichten bij de opvallende fotoreeks 'Colours of the port of Antwerp' van Hilde Van Gestel. Zij is geintrigeerd door de 'gloed van metaal' en legt op een pijnlijk eerlijke manier het verval, de oranje corrosie op de scheepsrompen vast. De kadrering bepaalt wat mooi of lelijk is. In een mensenleven grijpt de tijd soms op die manier in. Dat is het gevoel dat ademt uit de gedichten van Van de Velde. Hij deelt het oog voor detail met de fotografe. Een ketting op een roestige boeg wil niet binden 'op een schilferend heelal/ ontwaakt in poedersneeuw,/ tijd-dronken onder de lichtval/ van het havendok.'(p.8). Hij ziet de haven als een licht-en tijdval, waarin de schepen bakens van de tijd vormen. Zij archiveren de herinneringen aan zuiderse steden en liederen, zij zijn slachtoffer van de tijd. De gedichten zonder anekdotiek, met de botheid van roest, zijn het sterkst. Soms breken te lange en daardoor geforceerde regels de cadans van het ritme. Het schrappen, schrapen en kadreren intrigeren in deze mooi uitgegeven bundel.

Redactie Vlabin-VBC

​http://www.hildevangestel.be​​​