In een Antwerps stadspark ontmoet Mich Van de Walle ( Mich Walschaerts, de helft van het duo Kommil Foo) een zekere Monneke Roos die eigenlijk Edmund Rössler heet. In het park staat nog een bunker uit de Tweede Wereldoorlog en daar bewaart Edmund de sleutel en het geheim van. Die bunker wordt in meerdere opzichten een heilige plaats. Hier vinden Mich en Monneke stilte en innerlijke rust, maar ook voedsel voor een eindeloos verlangen naar een droomland, een verte, een landschap van intens genieten dat nooit eindigt.
Op een gegeven ogenblik verdwijnt Monneke uit het leven van Mich. In een flits ervaart hij, tijdens een wandeling in de stad, dat ongerepte sereniteit bestaat. Dat moment van opperste inzicht, dat volmaakt einde wil Monneke nooit meer kwijt. Nu moet Mich alleen verder, kwetsbaarder dan voordien. Hij is de dolende ridder uit Ingmar Bergmans film Het zevende zegel en een gekwetste arend die op zijn vleugels voorthinkt. Via het front van de Westhoek trekt hij naar een vallei tussen witte krijtrotsen. Hij droomt ervan een jonge vrouw te ontmoeten, een engel bij wie hij rust kan vinden in een hotelleke ver voorbij de grens.


Omtrent Edmund Rössler is duidelijk meer dan een oorlogsverhaal. Het is ook meer dan het relaas van een queeste. Auteur Wannes Van de Velde daalt diep af in de menselijke ziel, die vooral rust zoekt om het mysterie van de stilte van de natuur te kunnen doorgronden. Het is filosofie vanuit de intuïtie, vanuit een gevoel als een bestendige pijn in de onderbuik.

Het verhaal is in het Antwerps dialect gedacht en geschreven en kan in geen andere taal worden vertaald of vertolkt. Het vraagt even wennen, maar het duurt niet lang of men ervaart de tekst als de uitvoering van een muziekpartituur, als een gevoelig samenspel tussen violist Guido Schiffer en verteller Walschaerts. Daar voegt regisseur Danny Keuppens, die voor een strakke regie koos, nog een subtiel spel met de belichting aan toe, een doorlichting van constructies die almaar eenvoudiger worden. Die uiterste eenvoud in vertellen en vertolken maakt van Omtrent Edmund Rössler een niet te missen kleinood.

Roger Arteel
(Knack 26/02/97)